April, May en June

April, May en June is een nieuwe drama film geregisseerd door Will Koopman, de regisseur van Gooische Vrouwen en Terug naar de kust.

In de film leert moeder Mies (Olga Zuiderhoek) dat ze aan longkanker lijdt en niet meer lang te leven heeft. Ze deelt dit nieuwe met haar dochters, die ze alle drie samen met  een andere man heeft gekregen. Mies moet nu haar testament zien op te stellen en zien wie er voor haar autistische zoon Jan (Bas Hoeflaak) gaat zorgen. De drie dochters hebben naast de komende problemen met hun moeders gezondheid zo ook elk hun eigen problemen. De drie halfzussen moeten nu samen hun eigen problemen en de zorgen van hun moeder zien op te lossen, zodat ze het leven met een gerust hart kan verlaten.

Deze film komt wat over als een paar samengesmolten soap afleveringen, want veel van de problemen die de verschillende personages elk zelf hebben zijn in andere films of tv-afleveringen wel eens zelfstandig naar voren gekomen. Doordat ze deze verschillende problemen naast elkaar hebben gezet en er niet echt een duidelijk naar voren brengen, krijg je als kijker niet echt medelijden met de personages. Omdat vele van de problemen van de personages al een eerder in andere films naar voren zijn gekomen, valt ongeveer ook wel te voorspellen wat er gaat gebeuren of hoe de problemen worden opgelost.

Het acteerwerk wordt verder wel goed gedaan in de film, maar de cast weet verder niet echt iets bijzonders te maken van hun acteerwerk in deze film. De drie hoofdrolspelers Linda de Mol, Tjitske Reidinga en Elise Schaap spelen halfzussen die van elkaar vervreemd zijn geraakt en elkaar weer opnieuw moeten leren kennen om hun moeders laatste wensen te volbrengen. De drie actrices moeten hun eigen verhaallijnen naast elkaar leggen, maar zo krijgen ze niet echt een kans om de personages op te bouwen.

Huisvrouwen bestaan niet 2

Huisvrouwen bestaan niet 2 is het vervolg op de eerste film. Dit vervolg is geregisseerd door Aniëlle Webster, die ook het eerste deel heeft geregisseerd.

In de film dealen moeder Loes (Loes Luca) en haar twee dochters Marjolein (Jelka van Houten) en Gijsje (Eva van de Wijdeven) nog steeds met bepaalde nieuwe moeilijkheden in hun leven. Loes probeert een nieuwe relatie te zoeken. Marjolein probeert haar relatie juist wat op te krikken, terwijl Gijsje naar erkenning in haar werk zoekt.

Met deze nieuwe film spelen ze goed in op de actualiteit waar moeder Loes net als vele andere ouderen in het land zich eenzaam voelt. Dochter Gijsje probeert promotie te krijgen met haar werk, maar de promotie titel is meer een titel die bedoeld is voor een man. Zo probeert ze toch de promotie te krijgen en voor wat meer vrouwenemancipatie te zorgen met het werk. Ondanks deze actuele onderwerpen zit de film helaas nog wel vol met clichés, die ook wel eens eerder in andere romantische komedies naar voren zijn gekomen. De verhaallijnen en situaties met deze clichés komen zo wel wat bekend over, waardoor het tempo van de film afneemt. 

Het acteerwerk wordt ook leuk gedaan door de cast, want het trio komt nog leuk en geloofwaardig over als moeder met twee dochters.

Penoza: The Final Chapter

Penoza: The Final Chapter is een film die zich na de tv-serie Penoza afspeelt. Deze film is geregisseerd en geschreven door Diederik Van Rooijen, de regisseur va The Possession of Hannah Grace en Daglicht.

In de film wordt ontdekt dat de voormalige drugskoningin Carmen van Walraven (Monic Hendrickx) nog in leven is en een geheim leven leidt in Canada. Ze leefde dit geheime leven om haar dood te faken, zodat haar kinderen een normaal en veilig leven konden leiden in Amsterdam. Nu het bekend is dat Carmen nog in leven is lopen haar kinderen weer gevaar, want Carmen heeft nog veel onafgemaakte zaken lopen met andere criminelen. Carmen moet nu uit de handen van de politie zien te komen om haar familie te kunnen redden van de criminelen die wraak op haar willen proberen te nemen.

Deze film dient als een extra afsluiting voor de fans van de Penoza tv-serie. Om deze film te kunnen begrijpen hoef je de serie niet te kennen of gezien te hebben. Als je de serie wel kent, kun je eerder bepaalde dingen terug herkennen. Deze film heeft bijvoorbeeld een wat grotere actie scene, om het de film echt bioscoopwaardig te maken. Voor film fans kan deze film vermakelijk zijn, maar verder ook wat bekend. Een film waarin een crimineel terugkeert in de criminele wereld om zijn eigen glorie of familie te beschermen is wel een standaard verhaal voor een misdaadfilm.

Het acteerwerk wordt wel goed gedaan door de terugkerende cast van de tv-serie. Monic Hendrickx doet het na de twee jaar beëindiging van de tv-serie nog goed als de drugskoningin. Door de ondergedoken plaats van haar personage weet ze in het begin haar rol op een wat andere manier neer te zetten. Bij sommige van de cast kun je helaas wel terugzien dat het acteren in een film anders en grote is dan het acteren in een tv-serie. Sommige komen namelijk wel wat stijfjes over vergeleken met hoe ze hun rol speelde in de tv-serie.

Bumperkleef

Bumperkleef is een nieuwe thriller geregisseerd en geschreven door Lodewijk Crijns, de regisseur van Met grote blijdschap en Alleen maar nette mensen.

In de film is Hans (Jeroen Spitzenberger) met zijn gezin op weg naar zijn ouders. Omdat ze te laat zijn vertrokken probeert Hans op de snelweg zo snel mogelijk bij zijn ouders aan te komen, maar zo moet hij bumperkleven achter een wit bestelbusje. Als ze na een lange tijd bumperkleven en een verkeersgevecht met het bestelbusje eindelijk het busje weten in te halen krijgt het gezin het idee dat ze gestalkt worden door het bestelbusje. Chauffeur Ed (Willem de Wolf) verwacht namelijk een excuus van Hans, maar wanneer hij dit niet krijgt, probeert hij het gezin bang te maken om te laten zien wie de baas is op de snelweg.

Met deze film proberen ze leuk en realistisch in te spelen op de problemen die tegenwoordig echt op de snelweg gebeuren zoals bumperkleven of files. De film heeft een wat simpel verhaal, maar wel met een paar spannende momenten waar je als kijker net zoals de personages ook onzeker bent over wat er gaat gebeuren. Door bepaalde gebeurtenissen in de film verliest de film helaas wel zijn geloofwaardigheid.
De film is verder ook niet zo origineel, want het lijkt veel op de tv-film Duel uit 1971. Dit is een van de eerste films die door Steven Spielberg is geregisseerd. Spielberg wist deze film wel spannender te maken met hoe de stalkende vrachtwagen er in deze film uitziet, want de voorkant van deze vrachtwagen lijkt op een eng gezicht. In Bumperkleef gaat het slechts om een simpel wit bestelbusje.

Jeroen Spitzenberger en de rest van de cast die zijn gezin spelen, leveren goed en geloofwaardig acteerwerk als mensen die gestalkt worden door een duistere chauffeur die op zijn eigen manier wraak probeert te nemen. Willem de Wolf levert ook goed acteerwerk als de chauffeur, maar soms komt hij wel wat te overdreven over. Hij lijkt ook wat op de schurk Rusty Nail uit de Amerikaanse thriller film serie Joy Ride.

Wat Is Dan Liefde

Wat Is Dan Liefde is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Aniëlle Webster, de regisseur van Huisvrouwen bestaan niet.

De film gaat over echtscheidingsadvocaat Cato (Elise Schaap), die graag haar cliënten helpt met het scheidingen op een vreedzame manier. Wanneer ze de kans krijgt om partners te worden bij een commercieel scheidingskantoor wordt haar gevraagd te helpen met verandering waar het kantoor wel aan toe is.
Als ze haar nieuwe collega Gijs (Maarten Heijmans) ontmoet, krijgt ze als snel een hekel aan hem. Gijs vertegenwoordigt namelijk alles wat Cato met het werk als scheidingsadvocaat probeert te vermijden. Gijs probeert het scheidende echtpaar juist wat extra tegen elkaar op te spelen, zodat hij er als de advocaat wat meer mee verdient.
Als collega's moeten deze twee tegenpolen nu zien samen te werken, maar zo leren ze dat ze van elkaars sterken punten kunnen leren om zelf ook wat beter te worden in hun carrière. Zo leren ze ook over hoe tegenpolen elkaar kunnen aantrekken.  

In deze film proberen ze de verschillende soorten liefde uit te leggen, maar vergeet wel de romantiek zelf te tonen. Zo heeft deze film meer theorie over liefde zonder lieve in de praktijk te brengen. De film geeft zo eigenlijk geen duidelijk antwoord op de vraag in de titel.

De komedie in de film komt ook wat bekend over, want het is een gelijk soort komedie die als eens eerder in andere romantische komedies naar voren zijn gekomen. Zo is de meeste humor meer herkenbare herhaling dan echt komisch werk.

Elise Schaap en Maarten Heijmans leveren leuk acteerwerk als tegenpolen van elkaar, maar door het standaard script weten ze er helaas verder ook niet veel bijzonders van te maken.

De Belofte van Pisa

De Belofte van Pisa is een nieuwe drama film geregisseerd door Norbert ter Hall, de regisseur van Monte Carlo. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Mano Bouzamour.

De film gaat over de Nederlands-Marokkaanse Sam (Shahine El-Hamus). Hij probeert het te maken op een elite muziekacademie. Sam kan geen muzieknoot lezen, maar weet toch hoe hij trompet moet spelen. Sam zijn broer Mo (Mahfood Mokaddem) zit in de gevangenis voor het plegen van een bewapende overval. Sam heeft zijn broer belooft om zijn diploma te halen.

Op zijn opleiding heeft Sam het als enige leerling van Marokkaanse afkomst moeilijk, omdat de strenge leraar en zijn medeleerlingen hem niet serieus nemen. Sam probeert zichzelf en zijn muziektalent te bewijzen aan de rest van de opleiding. Zo weet hij de aandacht te trekken van Annelies (Olivia Lonsdale) en krijgt een relatie met haar. Zo probeert hij zich op de opleiding en zijn relatie te concentreren, maar hij probeert ook onderzoek te doen of zijn broer wel terecht vastzit.     

Regisseur Norbert ter Hall maakt met deze film een comeback als regisseur van bioscoopfilms. Sinds 2013 heeft hij geen bioscoopfilm meer geregisseerd, maar zich meer beziggehouden met tv films en series. Toch weet hij te voorkomen dat deze film een standaard multicultureel drama wordt. 

Hij maakt van deze film een soort mix van elementen uit Hollywood films Good Will Hunting en Whiplash. In tegenstelling van deze films concentreert de film zich helaas niet op een verhaallijn, want deze film gaat zowel over iemand die probeert door te breken in de muziekwereld, zijn cultuur probeert te blijven respecteren, een relatie probeert te onderhouden en zijn criminele broer probeert te helpen. Norbert ter Hall weet de verschillende elementen wel goed naast elkaar te zetten, maar sommige elementen komen zowat over als extra en wat overbodige momenten in de film. De film was wel wat beter verlopen als deze onnodige extra's weggelaten waren uit de film. 

Shahine El-Hamus zet goed werk neer in de hoofdrol. Door de verschillende elementen in de film moet zijn personages zich soms op een andere manier gedragen. Zo komt hij op verschillende acteer manieren naar voren, maar in de elementen die wat onnodig in de film zitten, valt wel te zien dat hij daar ook wat minder in overkomt. Shahine El-Hamus kon in de drie maanden die hij had niet leren om zo professioneel trompet te spelen als zijn personage in de film. De scenes waarin zijn personage trompet speelt, zijn dus allemaal geacteerd. Ondanks dat deze scenes geacteerd zijn, komen ze wel geloofwaardig over. Samen met Olivia Lonsdale weet hij hun relatie in de film ook goed over te brengen. De twee hebben samen een goede chemie.   

F*ck de liefde

F*ck de liefde is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Appie Boudellah en Lodewijk van Lelyveld. Dit is voor beide de eerste film die ze hebben geregisseerd. Lodewijk van Lelyveld heeft wel wat afleveringen van verschillende tv-series geregisseerd. 

In de film bevinden Lisa (Bo Maerten) en Jack (Edwin Jonker) zich in een scheiding. Lisa wordt hierom mee genomen door haar vriendinnen naar Curaçao, terwijl Jack zich flink bezig probeert te houden met zijn nieuwe vrijgezellenleven. Beide komen zo in contact met verleidelijke nieuwe vlammen, maar of deze hun exen kunnen vervangen blijft de vraag. 

Said (Maurits Delchot) is bevriend met Jack, maar heeft zelf een milde relatie. Als hij zijn baan kwijt raakt, besluit hij dit geheim te houden voor zijn vrouw Bo (Yolanthe Sneijder-Cabau) om een eventuele scheiding te voorkomen. Zonder dat Bo weet dat haar man zijn baan verloren heeft, weet zij juist wel carrière te maken.

Deze film is een mozaïekfilm van drie verschillende verhalen die door elkaar heen spelen. De drie verhalen zijn verspreid over ongeveer 90 minuten. Door deze korte tijd voor deze verschillende verhalen krijg je als kijker moeilijk een echte connectie met de personages en hun onderlinge relaties. In gelijke film zoals Alles is liefde en Love Actually heb je als kijker toch ongeveer twee uur met de personages doorgebracht, waardoor je meer om ze en hun onderlinge relaties geeft. 

De titel van de film speel ook wat in tegen het verhaal van de film, want voor een negatief titel over liefde speelt de liefde toch nog een grote en een wat positieve rol in de film.

Door de verschillende verhalen en personages komen de meeste van de cast ook niet echt bijzonder naar voren in deze film. Sommige hebben een paar momenten van goede onderlinge chemie, maar niet voldoende om er de film mee te dragen. De beste relatie in de film is de vriendschappelijke relatie tussen Jack en Said, die beide met relatieproblemen elkaar weten te begrijpen. 

 

De Libi

De Libi is een nieuwe komedie drama geregisseerd en deels geschreven door Shady El-Hamus. Dit is de eerste bioscoopfilm die hij heeft geregisseerd en heeft hiervoor verder alleen maar korte andere filmpjes geregisseerd.

De film gaat over drie vrienden, die bijna hun eindexamen hebben. Als ze de middelbare school fase in hun leven hebben afgesloten, willen ze in het echte leven er het beste van maken. Ze worden later door een paar meisjes uitgedaagd om hun te ontmoeten in de exclusieve nachtclub Jimmy Woo, waar rapper Hef optreedt. De drie vrienden gaan de uitdaging aan en moeten nu door geheel Amsterdam naar een manier zoeken om in deze exclusieve club naar binnen te kunnen gaan en de meiden daar te ontmoeten. Dit zou wel ten kosten kunnen gaan van hun eindexamenresultaten, maar als ze de uitdaging niet succesvol volbrengen, kan hun dit weer in een slecht daglicht zetten tegenover de meiden.

Shady El-Hamus heeft deze film wat geïnspireerd op het leven van Bilal Wahib, die zo eigenlijk een filmversie vanzelf speelt. Deze film speelt zo leuk in op de actualiteit waar de meeste jongeren zich wel aan kunnen relateren. De film speelt ook goed in op hoe zwaar de wereld kan zijn voor mensen van een multiculturele afkomst. Verder is de film gevuld met verschillende komische momenten waar een jonger publiek wel van kan genieten. Voor oudere kijkers of mensen die bekend zijn met andere Nederlandse komedies kunnen deze komische momenten wel wat voorspelbaar of wat flauw overkomen zoals drugs of verdere schuine humor. In de film wordt ook veel in de taal van de jeugd gesproken. De jeugd zelf zal waarschijnlijk alles wel kunnen volgen, maar oudere mensen kunnen misschien de volledige film zo niet helemaal volgen of duidelijk begrijpen.

De film geeft je als kijker wel een soort rondtoer door Amsterdam. Zo komen er wel wat bekende locaties en gebouwen in de film naar voren. Deze rondtoer komt dan wel vanuit het oogpunt van jongeren naar voren, waardoor hun belevingen voor oudere kijker wel wat onbekend of als wat anders kan overkomen.

Bilal Wahib, Daniel Kolf en Oussama Ahammoud komen in de film geloofwaardig over als vrienden. Alle drie hebben ze ook in de tv-serie Mocro Maffia gespeeld waar deze film wel een beetje op lijkt alleen dan als tiener versie van deze serie. Ook lijkt het verhaal van deze film wat op de Amerikaanse reality-tv-serie Love & Hip Hop: Atlanta, die zich ook concentreert op beginnende, meer onbekender of kleine onbekende hiphop artiesten in de jongere wereld.    

Singel 39

Singel 39 is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Frank Krom, de regisseur van wat afleveringen van verschillende tv-series zoals Familie Kruys en Soof: Een Nieuwe Begin. Verder heeft hij ook wat tv-films regisseert.

De film gaat over hartchirurg Monique (Lies Visschedijk). Dankzij haar goede baan heeft ze een mooi huis kunnen krijgen in Den Haag, waar ze maandelijks een bezoekje krijgt van haar minnaar.
Wanneer Monique gevraagd wordt door kunstenaar Max (Waldemar Torenstra) of hij haar woning kan huren, ontstaat er al snel een vriendschap tussen de twee. Max is homo, maar heeft toch een kinderwens. Samen gaan ze via een app opzoek naar de ideale moeder voor Max zijn nageslacht. Monique zelf is nooit echte met het moederschap bezig geweest dankzij haar drukke baan. Door de gezamenlijke zoektocht begint Monique zich toch af te vragen of het niet wat voor haar zal zijn om kinderen te nemen. Zo kan ze ook kijken of er niet meer is in het leven dan alleen haar carrière. 

Een film waar een homo kinderen wil hebben om zijn eigen gezin te beginnen kan voor een vermakelijk en interessant verhaal zorgen. Uniek is zo´n verhaal als van deze film dan helaas niet. In de film The Kids Are All Right wil een homo stel ook op hun eigen manier kinderen proberen op te voeden. Een meer bekend voorbeeld is waarschijnlijk het homokoppel uit de Amerikaanse komedieserie Modern Family. Gelukkig weten Lies Visschedijk en Waldemar Torenstra het verhaal wat eigen te maken door hun onderlinge humoristische band. Zo weet hun vriendschap de film goed te dragen.

Lies Visschedijk zet goed acteerwerk neer, maar kan voor mensen die bekend zijn met haar verdere acteerwerk wel als wat herhaaldelijk overkomen. Ze speelt namelijk weer een gelijk typetje dat wel wat weg heeft van haar bekendere rol Soof uit de Soof films en serie. Gelukkig weet ze door de band die ze met haar tegenspeler heeft in de film de rol toch een beetje op een andere manier neer te zetten. Waldemar Torenstra komt ook goed over in de film. Dat zijn personage homo is, komt niet snel zo overdreven duidelijk over zoals bijvoorbeeld bij de acteurs die het homostel spelen in Modern Family. Zo krijgt hij de mogelijkheid om wat met zijn rol te spelen. De verdere cast levert ook wel goed werk maar zijn meer in de film aanwezig om het verhaal vooruit te helpen. Het center van de film blijft goed liggen bij de twee hoofdrolspelers.         

Baantje het Begin

Baantje het Begin is een prequel van de gelijknamige tv-serie van 1995 tot 2006. Deze prequel is geregisseerd door Arne Toonen, de regisseur van De Boskampi´s, Dik Trom en Black Out.

De film speelt zich af in de jaren 80, waar rechercheur Jurre De Cock (Waldemar Torenstra) gestationeerd wordt in het rauwe politiestation op de Warmoesstraat in Amsterdam. Samen met zijn nieuwe partner Tonnie Montijn (Tygo Gernandt) stuiten ze op een moordzaak. Hier vinden ze sporen, die leiden naar een mogelijk geplande aanslag tijdens de kroning van prinses Beatrix. De Cock en Montijn moeten nu alles goed onderzoeken om de geplande aanslag te voorkomen.

Deze film was bedoelt als een prequel van de tv-serie, maar is ook omgetoverd in het begin van een geheel nieuwe serie, die later dit jaar van start zal gaan. Zo is de film van een prequel verandert in het begin van een reboot. Zo kan deze film voor fans van de oude tv-serie wel wat herkenbare punten hebben, maar verder wel overkomen als iets nieuws. Zo kan deze nieuwe film uiteindelijk wel wat leuker zijn voor een nieuwe modernere generatie en kunnen fans van de oude serie het gewoon beter houden bij de klassieke Nederlandse serie. De film eindigt ook met en wat afgerafeld open einde, maar dit is vast gedaan om verder te vervolgen in de aankomende tv-serie.

Arne Toonen heeft de film wel goed in beeld gebracht dat het goed overkomt dat het verhaal zich in de jaren 80 afspeelt. Vele smerige Nederlandse gebeurtenissen of objecten van uit jaren 80 zijn wel terug te zien in de film. Zo komt de film verder ook over als een echte oude politie film of serie die zich afspeelt tussen de jaren 70 en 80.

Het acteerwerk wordt goed gedaan door de cast. Ze zetten de iconische personages van de oude Baantje serie op een herkenbare manier neer, maar weten de personages ook een eigen draai te geven. Voor fans van de oude serie kan het wel even wennen zijn aan de nieuwe uiterlijk van de bekende personages.