Penoza: The Final Chapter

Penoza: The Final Chapter is een film die zich na de tv-serie Penoza afspeelt. Deze film is geregisseerd en geschreven door Diederik Van Rooijen, de regisseur va The Possession of Hannah Grace en Daglicht.

In de film wordt ontdekt dat de voormalige drugskoningin Carmen van Walraven (Monic Hendrickx) nog in leven is en een geheim leven leidt in Canada. Ze leefde dit geheime leven om haar dood te faken, zodat haar kinderen een normaal en veilig leven konden leiden in Amsterdam. Nu het bekend is dat Carmen nog in leven is lopen haar kinderen weer gevaar, want Carmen heeft nog veel onafgemaakte zaken lopen met andere criminelen. Carmen moet nu uit de handen van de politie zien te komen om haar familie te kunnen redden van de criminelen die wraak op haar willen proberen te nemen.

Deze film dient als een extra afsluiting voor de fans van de Penoza tv-serie. Om deze film te kunnen begrijpen hoef je de serie niet te kennen of gezien te hebben. Als je de serie wel kent, kun je eerder bepaalde dingen terug herkennen. Deze film heeft bijvoorbeeld een wat grotere actie scene, om het de film echt bioscoopwaardig te maken. Voor film fans kan deze film vermakelijk zijn, maar verder ook wat bekend. Een film waarin een crimineel terugkeert in de criminele wereld om zijn eigen glorie of familie te beschermen is wel een standaard verhaal voor een misdaadfilm.

Het acteerwerk wordt wel goed gedaan door de terugkerende cast van de tv-serie. Monic Hendrickx doet het na de twee jaar beëindiging van de tv-serie nog goed als de drugskoningin. Door de ondergedoken plaats van haar personage weet ze in het begin haar rol op een wat andere manier neer te zetten. Bij sommige van de cast kun je helaas wel terugzien dat het acteren in een film anders en grote is dan het acteren in een tv-serie. Sommige komen namelijk wel wat stijfjes over vergeleken met hoe ze hun rol speelde in de tv-serie.

Bumperkleef

Bumperkleef is een nieuwe thriller geregisseerd en geschreven door Lodewijk Crijns, de regisseur van Met grote blijdschap en Alleen maar nette mensen.

In de film is Hans (Jeroen Spitzenberger) met zijn gezin op weg naar zijn ouders. Omdat ze te laat zijn vertrokken probeert Hans op de snelweg zo snel mogelijk bij zijn ouders aan te komen, maar zo moet hij bumperkleven achter een wit bestelbusje. Als ze na een lange tijd bumperkleven en een verkeersgevecht met het bestelbusje eindelijk het busje weten in te halen krijgt het gezin het idee dat ze gestalkt worden door het bestelbusje. Chauffeur Ed (Willem de Wolf) verwacht namelijk een excuus van Hans, maar wanneer hij dit niet krijgt, probeert hij het gezin bang te maken om te laten zien wie de baas is op de snelweg.

Met deze film proberen ze leuk en realistisch in te spelen op de problemen die tegenwoordig echt op de snelweg gebeuren zoals bumperkleven of files. De film heeft een wat simpel verhaal, maar wel met een paar spannende momenten waar je als kijker net zoals de personages ook onzeker bent over wat er gaat gebeuren. Door bepaalde gebeurtenissen in de film verliest de film helaas wel zijn geloofwaardigheid.
De film is verder ook niet zo origineel, want het lijkt veel op de tv-film Duel uit 1971. Dit is een van de eerste films die door Steven Spielberg is geregisseerd. Spielberg wist deze film wel spannender te maken met hoe de stalkende vrachtwagen er in deze film uitziet, want de voorkant van deze vrachtwagen lijkt op een eng gezicht. In Bumperkleef gaat het slechts om een simpel wit bestelbusje.

Jeroen Spitzenberger en de rest van de cast die zijn gezin spelen, leveren goed en geloofwaardig acteerwerk als mensen die gestalkt worden door een duistere chauffeur die op zijn eigen manier wraak probeert te nemen. Willem de Wolf levert ook goed acteerwerk als de chauffeur, maar soms komt hij wel wat te overdreven over. Hij lijkt ook wat op de schurk Rusty Nail uit de Amerikaanse thriller film serie Joy Ride.