Bon Bini Holland 3

Bon Bini Holland 3 is de derde film uit de Bon Bini Holland filmserie. De film is geregisseerd door Pieter van Rijn, de regisseur van Familieweekend. In de film komen Daniel (Tygo Gernandt) en zijn assistente Zoë (Lamara Strijdhaftig) naar FC Kip om de zaak te kopen. Robertico Florentina (Jandino Asporaat) doet zich voor als de eigenaar van FC Kip en probeert een deal met ze te sluiten. Robertico doet dit eigenlijk alleen omdat hij een oogje heeft op Zoë en zo de belangen van de zaak en het personeel achter zich laat. Om de deal te bevestigen reizen ze allemaal naar New York waar Robertico het geloofwaardig moet zien te houden dat hij de eigenaar van FC Kip is, om de verkoop zo succesvol af te leggen en Zoë te blijven imponeren. De rest van het FC Kip personeel beleven zo hun eigen avonturen in New York. Met deze film proberen ze het allemaal groter te maken door de film naar de nieuwe locatie van New York te brengen. Ditzelfde idee kwam ook al naar voren in de Flodder film Flodder in Amerika! Ze kiezen alleen voor verandering van locatie, maar doen verder weinig met nieuwe creatieve komedie elementen. De komedie in de film blijft zo aan de herhaaldelijke of voorspelbare kant. Zo maken ze deze film verder ook niet echt iets bijzonder vergeleken de voorgaande films of tv-serie. Door de komedie op een te overdreven naar voren te brengen, verliest het ook wat van zijn geloofwaardigheid en is het zo uiteindelijk niet meer komisch. De film blijft eigenlijk alleen leuk voor fan van Jandino zijn komediestijl. Het verhaal is ook aan de rommelige kant, want het springt heen en weer tussen verschillende personages die door Jandino gespeeld worden. De meeste verhalen blijven verder ook aan de voorspelbare kant, of krijgen niet eens een echt duidelijk einde. De meer losstaande verhaallijnen hadden beter uit de film gelaten kunnen worden. De film was dan wat meer gefocust geweest en minder aan de langdradige kant. Jandino Asporaat speelt weer vele bekende verschillende personages plus wat nieuwe voorin deze nieuwe film. De meeste blijven hun standard persoonlijkheden e komediekanten behouden en doen verder weinig bijzonders nieuws in deze film. Door de hoeveelheid aan verschillende personages die Jandino speelt kan de film soms ook wat rommelig en onnavolgbaar worden. De andere acteurs krijgen door Jandino zijn aanwezigheid in de film verder nog weinig tijd of kansen om me te werken. De meeste worden meer gebruikt als komische tegenspeler voor Jandino. De chemie tussen de personages komt verder ook meer geforceerd over dan nog geloofwaardig.

Marokkaanse bruiloft

Marokkaanse bruiloft is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Johan Nijenhuis, de regisseur van De Beentjes van Sint-Hildegard en Toscaanse bruiloft. De film gaat over de jonge Yasmine (Soumaya Ahouaoui), die net is afgestudeerd als advocaat. Zo lijkt haar carrièreleven de goede kant op te gaan in tegenstelling van haar liefdesleven. Haar familieleden en vriendengroep hebben meer succes in de liefde, waardoor ze haar proberen wat te forceren en helpen met haar liefdesleven. Ze probeert ze te negeren en zich met haar carrière bezig te houden, maar komt zo plots twee mannen tegen in haar leven waar ze wat voor begint te voelen. Zo komt ze voor de keuze te staan tussen deze twee mannen en haar werk. Het uiteindelijke verhaal van deze film is geschreven door Aliefka Bijlsma en dit is pas het eerste filmscript dat ze heeft geschreven. Dit vat wel terug te zien aan het uiteindelijke verhaal, want dit zit vol met clichés uit je standaard romantische komedie. De film is rond het verhaal en komedie zo aan de bekende kant, waardoor je als kenner van romantische komedies wel ongeveer kunt voorspellen waar het verhaal naar toe gaat. Door de vele gebeurtenissen en personages in de film komt het ook rommelig over waardoor het verhaal lastig te volgen blijft en zo voor een langdradig gevoel weet te zorgen. De komedie in de film is ook aan de voorspelbare of meer aparte kant, waardoor er nog weinig om valt te lachen. De aparte komedie momenten zorgen er ook voor dat de kwaliteit en geloofwaardigheid van de film wat verloren gaat. De komedie overschaduwt ook steeds de meer drama kanten van het verhaal, waardoor deze wat onnodig aanvoelen. Zo valt er als publiek weinig te lachen en komt het luidste gelach van de personages in de film zelf. Johan Nijenhuis had als regisseur van deze film en vele andere romantische komedies wel beter naar de uiteindelijke film kunnen hebben gekeken, om vele van de clichés te zijn voorkomen. Helaas eindigt hij zo weer met je standaard Nederlandse romantische komedie. De film probeert wel wat apart te staan van de andere romantische komedies door wat in te spelen op de Marokkaanse cultuur en gewoontes rond bruiloften. Helaas weten ze dit ook niet zo sterk te doen en kun je voor een gelijke, maar wel meer creatieve film beter de film Meskina terugkijken of voor een meer komische samenvatting op YouTube de video van Najib Amhali terugkijken over zijn bruiloft . Voor een eerste film levert Soumaya Ahouaoui wel goed acteerwerk als een meer rebelse dame die haar werk boven haar liefdesleven probeert te houden. Helaas heeft ze dankzij het mindere script verder niet echte een goede of geloofwaardige chemie met de twee mannen waar ze een soort driehoeksverhouding mee lijkt te beginnen. Door het gemis van de chemie, geeft je als kijker verder ook weinig om de relaties die ze probeert te hebben in de film.