Hart op de Juiste Plek

Hart op de Juiste Plek is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Bob Wilbers, de regisseur van De Expeditie van familie Vos en Boeien!. De film gaat over Eve (Stijn Fransen), die haar droomleven lijkt te leiden als freelancetrendwatcher en een goede relatie lijkt te hebben met haar vriendje Ricardo (Jasper Demollin). Wanneer ze dan ontdekt dat Ricardo een romantische interesse in zijn baas heeft, begint Eve aan haar successen te twijfelen. Zo verlaat ze de stad en trekt ze zich terug naar haar geboortedorpje bij haar moeder Kristien (Irene Moors). Hier overdenkt ze haar leven en wordt ze herinnert aan haar vroegere tijden in het dorp. Zo komt ze ook weer in contact met haar jeugdliefde Luuk (Jan Versteegh) en begint ze zich af te vragen of ze haar leven niet op een andere manier moet beginnen te leven. Deze film is voor zowel de regisseur als de schrijvers meer hun eerste meer volwassen film waar ze in tijden aan gewerkt hebben. Voor deze film waren ze namelijk meer met kinderfilms bezig. De schakeling naar een film voor oudere kijkers en dan voornamelijk tieners is wel een flinke wending voor ze geweest. Ze eindigen namelijk met een rommelige film met te veel onnodige personages. Met wat minder personages en onnodige gebeurtenissen hadden ze een meer gefocuste en vermakelijkere film kunnen hebben gehad. Helaas zijn ze geëindigd met een meer voorspelbare film gevuld met de bekende clichés uit romantische komedies. Door het gemis van details geef je als kijker ook weinig om de personages en gebeurtenissen, waardoor je je interesse in de film al snel kunt verliezen. Van de meeste personages kun je wel ongeveer verwachten waar ze zullen eindigen en verder laat de film je achter met onbeantwoorde vragen. Stijn Fransen komt als het hoofdpersonage dankzij het mindere schrijfwerk ook wat over als een verwaande diva die alles beter lijkt te weten. Hierdoor geef je als kijker niet echt om haar en haar problemen. Het verdere acteerwerk is dankzij de grootte van de filmcast ook niet bijzonder, want de meeste spelen, maar kleine rollen die elkaar steeds weer afwisselen. De meeste relaties in de film zijn ook slecht opgebouwd of worden te gehaast naar voren gebracht, waardoor ze niet geloofwaardig over komen en verder een echte chemie missen. Irene Moors weet even leuk naar voren te komen als een behulpzame moeder, maar krijgt helaas ook niet veel speeltijd om wat bijzonders van haar personage te maken.