De Tatta’s

De Tatta’s is een nieuwe komedie geregisseerd door Jamel Aattache, regisseur van Zwaar verliefd. In de film moet Erik (Leo Alkemade) samen met zijn gezin hun rijke levens na een verkeerde investering inruilen voor een meer armer leven. Hier worden ze door een totaal andere levensstijl geconfronteerd. Ondanks hun tegenovergestelde manier van leven, weten Erik en zijn gezin na een tijdje toch vrienden te worden met hun nieuwe buren. Erik probeert zich goed aan te passen en hoopt zijn nieuwe leven niet opnieuw te verpesten.

Het scenario waar personages van hun rijke levens door verschillende redeneren ineens moeten inruilen voor een goedkoper leven meten, is al een bekende verhaallijn in de filmwereld. Het verhaal van deze film is alleen geschreven door beginnende schrijvers voor wie deze film pas hun eerste schrijfwerk voorin een film is. Dit valt helaas wel aan de kwaliteit van deze film terug te zien. De meeste personages uit de film komen meer over als personages uit een oudere tijd. Deze bevinden zich dan alleen in situaties van nu. Hierdoor komen de personages en situaties in de film niet goed overeen. Dankzij de trailer is de film ook al snel aan de voorspelbare kant en kun je als kijker wel ongeveer voorspellen wat er ongeveer gaat gebeuren. Zo blijft de meeste komedie ook aan de voorspelbare kant, waardoor deze ook niet echt meer komisch overkomt. Soms komt het juist onbedoeld apart over. Dankzij het mindere script krijgt de filmcast verder ook niet veel om mee te werken. Bij de meeste valt het zo wel terug te zien dat ze aan het acteren zijn en gewoon hun teksten oplezen.

Faithfully Yours

Faithfully Yours is een nieuw drama geregisseerd en deels geschreven door André van Duren, regisseur van De Helleveeg. De film gaat over de twee vriendinnen Bodil (Bracha van Doesburgh) en Isabel (Elise Schaap), die een geheime uitweg hebben van hun dagelijkse drukke werk en gezinslevens. Ze gaan in weekenden stiekem naar de Belgische kust, om hier vreemd te kunnen gaan en zo al hun problemen even te kunnen vergeten. Ze zorgen dan dat ze elkaars alibi zijn, zodat hun mannen niet achter hun geheime weekend plannen komen.

Als Isabel dan tijdens een weekend vermist raakt, lijkt het op een misdrijf waar na politieonderzoek Bodil ineens schuldig in lijkt te zijn. Bodil probeert zo te onderzoeken wat er echt met Isabel is gebeurd, maar loopt zo het risico al hun geheimen bloot te stellen. Met deze film proberen de regisseur en medeschrijvers een duistere mysterie thriller neer te zetten, maar door het vlotte tempo en gemis van details slagen ze hier niet in. Het snelle verteltempo maakt het de film al van vanaf het begin lastig goed te kunnen volgen. Je krijgt bijvoorbeeld niet echt een goede introductie van de personages, waardoor je als kijker niet echt om ze geeft. Wanneer er dan ineens een verdwenen is, neemt je interesse in het verhaal niet echt toe. De film verliest snel zijn realisme door dingen als een gehaast en onduidelijk politieonderzoek. Wanneer de politie dan bewijzen denkt te hebben gevonden, informeren ze alleen de vriendin van de vermiste persoon Terwijl haar man er dan niet wordt bijgehaald. Als Bodil dan zelf bewijzen vindt, die haar naam kunnen zuiveren, gaat ze hier onverstandig mee om zodat de mogelijke dader deze bewijzen weer kan uitwissen. De film verliest ook zijn realisme door de mindere kwaliteit van zijn effecten. Bloed dat gevonden wordt tijdens het onderzoek, komt al snel niet echt over en is duidelijk filmbloed. Bracha van Doesburgh probeert de film te dragen als het hoofdpersonage, maar dankzij het mindere script wordt haar personages neergezet als iemand die steeds domme, onlogische beslissingen neemt. Gijs Naber komt dankzij het script ook wat te overdreven over, waardoor het ook niet meer zo realistisch lijkt.

Piece of My Heart

Piece of My Heart Is een nieuw drama geregisseerd door Dana Nechushtan, regisseur van Dunya & Desie. De film speelt zich af in Amsterdam in de jaren zeventig en gaat over de dansers Olga (Roos Englebert) en haar vriendin Irma (Elaine Meijerink). Beide proberen ze door te breken in de balletwereld. Wanneer Olga weet door te breken als een van de beste balletdansers in Nederland, leert ze dat naast het talent en prijzen er ook een schaduwkant zit aan deze titel. Terwijl Olga haar titel probeert te behouden, moet ze hiervoor wel een zwaar leven leiden vol trainingen en een streng dieet. Irma ziet hoe zwaar haar vriendin het heeft en probeert haar hierbij zoveel mogelijk te steunen, maar dit wordt voor haar ook steeds zwaarder.

Met deze film hebben ze een meer fictieverhaal gemaakt over het leven van de echt balletdansers Olga de Haas, die in de jaren zeventig ook echt doorbrak als de beste balletdanseres in Nederland. Verder lijken ze voor deze film, geïnspireerd te zijn geweest door de Oscar winnende film Black Swan uit 2010. Deze film kan zo voor kenners van Black Swan wel als iets bekends overkomen. Dana Nechushtan heeft er goed voor gezorgd dat de film realistisch overkomt alsof het echt afspeelt in de jaren zeventig. De filmsets en kostuums helpen hier goed bij. Het tijdsverloop in de film zelf kan soms wel wat rommelig overkomen wanneer ze soms ineens een tijdsprong vooruit maken in het verhaal zonder verder echte duidelijke details te geven over wat er tijdens deze sprong precies is gebeurd. Als ze hier meer aandacht aan hadden besteed zou het verhaal zelf voor de kijkers wat duidelijker zijn geweest. Het acteerwerk wordt door de twee hoofdrolspelers goed neergezet, maar deze film is voor beide wel pas hun eerste acteerwerk in een film. Ze komen goed en geloofwaardig over als balletdansers, die beide de beste in hun vak proberen te worden. Verder kunnen ze soms wel wat stijfjes overkomen in scenes waarin ze verder weinig te doen hebben. Dat de twee personages naast vriendinnen ook wel elkaar rivalen waren in de balletwereld valt verder ook niet echt op, want de twee komen meestal wel op een vriendelijke manier tegenover elkaar over. Dit werd in Black Swan wel wat duidelijker, maar ook meer op een duistere manier neergezet.