Happy Single

Happy Single is een nieuwe, romantische komedie geregisseerd door Anna van Keimpema. Dit is haar bioscoopfilm regiedebuut, hiervoor heeft ze alleen nog maar tv-films en series geregisseerd. Psycholoog Mollie (Jamie Grant), is meer een speelse dame, die na een date haar metgezel de volgende dag niet meer terugziet. Als ze weer in zo’n situatie zit met Otis (Juvat Westendorp), verwacht ze hem ook niet meer terug te zien in haar leven.

Wanneer ze Otis dan de volgende dag terugziet op haar werk, als haar nieuwe collega wordt alles ineens erg ongemakkelijk. Nu ze als collega’s niet aan elkaar kunnen ontkomen, moet Mollie andere dingen zien te bedenken. Ondanks dat ze Otis probeert te ontlopen, merkt ze toch dat haar gevoelens voor hem beginnen te groeien, ook al gaat dat in tegen haar eigen regels. Voor een film getiteld Happy Single gaat het verhaal toch wat in tegen de titel. Het hoofdpersonage is meer van het nachtelijke flirten en ze probeert toch wel steeds weer een man aan de haak te slaan voor een onenightstand in plaats van dat ze een gelukkig vrijgezellenleven leidt. Dat Mollie en haar verdere collega’s bij een psychologen praktijk werken, komt ook niet echt geloofwaardig over. Voor psychologen kampen de meeste van de praktijk namelijk te veel met eigen problemen dan dat ze hun cliënten echt verder weten te helpen. Verder gaan ze als collega’s ook meer op de borrel met elkaar dan dat ze echt hulpvaardig werk leveren. Het script is dan ook geschreven door een schrijver, die verder zelf nog nooit eerder een zelfstandig filmscript heeft geschreven. Dit valt wel aan deze film terug te zien door de vele toevalligheden en clichés die gebeuren in de film. Hierdoor blijft de film ook meer aan een voorspelbare kant en komen de meeste komische momenten eerder ongemakkelijk over dan nog echt grappig. Voor Jamie Grant is dit ook sinds een lange tijd weer een van de films waarin ze de hoofdrol speelt. Dit valt soms wel terug te zien aan haar wanneer ze bijvoorbeeld haar teksten simpelweg lijkt op te lezen. Het verdere eerste zelfstandig geschreven script helpt haar helaas ook niet veel verder. Juvat Westendorp is wat meer blijven acteren in zijn carrière wat wel aan zijn acteerwerk in deze film valt terug te zien. Helaas moet hij ook met een minder script zien te werken. De rest van de castleden komen soms wel wat meer over als personages uit een cartoon door de acties waarop ze dingen doen, of ergens of reageren.

De Vuurlinie

De Vuurlinie is een nieuw oorlogsdrama geregisseerd door Roel Reine, regisseur van Michiel de Ruyter en Redbad. Na terug te komen van zijn militaire dienst in Afghanistan ontvangt Marco Kroon (Waldemar Torenstra) de hoogste onderscheiding van Nederland: de Militaire Willems-Orde. Toch kampt hij met trauma’s van alles wat hij in de oorlog heeft meegemaakt. Wanneer hij dan later wordt verdacht van criminele activiteiten zoals drugs en wapenhandel loopt hij het risico zijn status beloningen te verliezen. Hierdoor komt zijn persoonlijke leven ook onder vuur te staan. Zo beïnvloedt dit zijn relatie met zijn vriendin Mirjam van den Hoven (Sallie Harmsen). Nu moet hij in een rechtszaak zijn persoonlijke trauma’s weer confronteren, om zijn onschuld te kunnen bewijzen.

De film is gebaseerd op het echte verhaal van Marco Kroon, die het Nederlandse leger geholpen in de strijd tegen de taliban en andere terroristische groepen. Ondanks zijn heldendaden kwam hij later samen met zijn geliefde slecht in het nieuws terecht. Wat er precies met hem gebeurd is, is echter nooit echt vastgelegd. De duistere verhalen, die hij zelf wat vaag omschrijft, blijven zo voor sommige wel een abnormale fantasie, of slechts leugens. Door gebrek aan details weet de film zelf hier verder ook geen duidelijke uitleg over te geven. Zo blijven het echte verhaal en deze verfilming toch wel iets missen, zoals duidelijkere details. De verdere film komt verder ook wat over als een standaard oorlogsdrama. Als je bekend bent met zulk soort films kan deze film verder aan een bekende kant blijven. De personages werken zich net zoals de echte personen waarop ze gebaseerd zijn zelf de verkeerde kant op. Dit doen ze door onduidelijk te blijven, of de echte waarheid voor elkaar en de rest van de wereld verborgen te houden. Zo leef je ondanks het drama dat de personages meemaken als kijker toch iets minder met ze mee, omdat je als kijker nooit echte een duidelijk antwoord krijgt, op wat er precies is gebeurd. Door deze onduidelijke kanten, heeft de film soms zo zijn langdradige momenten, of blijft het lastig te volgen. De verhaalvertelling is af en toe ook slecht gebalanceerd. Waar Marco Kroon eerst van drugshandel wordt beschuldigd, probeert het verhaal deze acties te onderdrukken door zijn traumatische oorlogservaringen ineens meer in beeld te brengen. Wat er alleen echt met hem gebeurd is in Afghanistan kan door gebrek aan getuige niet officieel gemaakt worden. Zo kun je aan het eind van deze film Marco Kroon zijn eigen verhaal meer zelf beoordelen en zo met hem meeleven, of alles slechts zien als een sterk verhaal. Het acteerwerk wordt wel goed neergezet. Waldemar Torenstra komt geloofwaardig over als een militaire, die tijdens zijn militaire dagen heftige dingen heeft meegemaakt en hier wat trauma’s aan heeft overgehouden. Omdat de precieze waarheid niet bekend is, kunnen deze kanten wel wat onduidelijk blijven. Sallie Harmsen zet ook passend acteerwerk neer als Marco zijn partner. Mirjam van den Hoven had alleen ook zo haar geheimen. Als de echte personen eerlijker en meer open tegenover elkaar en de rest van de wereld waren geweest, hadden ze een meer gedetailleerd verhaal kunnen hebben gehad voorin deze verfilming.