Rocco & Sjuul

Rocco & Sjuul is een nieuwe komedie drama gereiseer door Anna van der Heide, regisseur van de liefhebbers en Brammetje Baas. Sjuul (Beppie Melissen) lijkt op haar oude dag haar leven geleefd te hebben. Haar oude man is ziek en aan de dementerende kant, hierdoor met ze samen met haar kinderen zijn verzorging zien te verzorgen. Wanner Sjuul haar oude jeugd liefde Rocco (Sabri Saad El-Hamus) weer tegenkomt, leert ze dat ze haar oude leven ook op een andere manier kan doorgaan. Rocco vier het leven namelijk nog steeds en gaat dansend door zijn leven. Vroeger danste de twee namelijk veel samen en als ze dit weer samen doen, komen ze voor de keuze te staan om weer samen op te trekken. Dit zal alleen ingaan tegen de verwachtingen van familie. Deze film toont op een positieve manier hoe moeilijk oudere mensen het kunnen hebben op hun oude leeftijd. Ondanks deze leeftijd proberen ze vaak toch nog plezier te beleven in hun levens. Hiervoor zijn ze soms alleen de hulp of het begrip van hun geliefden nodig.

Naast de positieve kanten die de film op deze manieren meer bekend probeert te maken, hebben ze de dit et hun drama kanten helaas niet altijd even goed gebalanceerd. Sjuul haar partner heeft namelijk een mindere gezondheid en is zo wel hulp van verzorging nodig, maar ook wel van zijn geliefden. Wanneer Sjuul op plezierige manieren haar jeugd probeert te herleven met Rocco worden deze kanten wat naar de achtergrond van de film gebracht. Voor een beter en meer begrijpend verhaal hadden ze haar partner beter in het verhaal kunnen laten overlijden. Zo had de film wat meer als de film Dirty Grandpa met Robert De Niro in de hoofdrol kunnen hebben gespeeld. Oudere mensen kunnen na het overlijden van hun partner namelijk ook nog zo hun behoeftes te hebben. Beppie Melissen en Sabri Saad El-Hamus hebben in de film samen met een goede chemie met elkaar. Als de film wat meer als komedie zou hebben gespeeld, hadden ze samen meer kansen kunnen hebben gekregen om de rollen ook meer gebalanceerd te spelen. Dan was het bericht van de film waarschijnlijk ook beter overgekomen

Hardcore Never Dies

Hardcore Never Dies is een nieuw misdaaddrama geregisseerd door Jim Taihuttu, regisseur van De Oost en Wolf. Michael (Joes Brauers) droomt van een muzikale opleiding om pianist te worden. Wanneer zijn opleiding niet goed verloopt, leert zijn broer Danny (Jim Deddes) hem over gabbermuziek. Hier lijkt Michael ook wel iets voor te voelen.

Naast de nieuwe muziekstijl komt er helaas ook drugshandel naar voren in deze wereld Hierdoor moeten de broers samen vechten voor hun levens, wanneer de gevaren van deze kant toenemen. Dit is een vermakelijke film voor mensen, die houden van de gabbermuziek en de verdere dingen die hierbij komen kijken, zoals bijvoorbeeld het soort humor dat hierbij hoort. Op de muziekstijl na komen de verdere drugshandel aspecten wel wat bekend over vergeleken andere misdaadfilms die hiermee dealen. De cast bestaat, maar uit vier personen, maar wordt toch grotendeels gedragen voor de band tussen de twee broers. Joes Brauers en Jim Deddes komen geloofwaardig over als twee broers die het samen in deze gabber muziek en drugs wereld proberen te maken.

Alles is nog steeds zoals het zou moeten zijn

Alles is nog steeds zoals het zou moeten zijn is het vervolg van de film Alles is zoals het zou moeten zijn. Dit vervolg is geregisseerd door Erwin van den Eshof, regisseur van de Misfits filmserie. Een paar jaar sinds het einde van Iris (Barbara Sloesen) haar relatie is ze een nieuwe relatie begonnen met Reza (Walid Benmbrek). Na haar bevalling, vraagt Reza haar ten huwelijk.

Zo staat Iris aan het begin van een samengesteld gezin. Hier komt veel bij kijken naast haar verdere gezin en vriendschap relaties. Samen met haar vriendinnen probeert iris in alles een balans te vinden. In alles is zoals het zou moeten zijn, vlogen de clichés van een standaard Nederlandse romantische komedie je al snel om de oren. Ditzelfde geldt helaas ook alweer snel in dit onnodige vervolg. Dit vervolg mist haast verder evolutie van de personages uit het eerste deel en blijven net als in dit deel meer voor komen als onplezierige personen. Als haar personage zich zo de gehele film blijft gedragen en verder alleen maar voor meer eigen ellende zorgt, blijft je als kijker steeds minder geïnteresseerd om haar te blijven volgen. Door deze mildere kanten en de verdere bekende, gelijke kanten van de film kun je haast beter andere films met betere en vermakelijkere verhalen kijken, om meer plezier aan deze films te beleven. Zo blijft ook de vraag waarom ze dit onnodige vervolg uiteindelijk gemaakt hebben. Waarschijnlijk om er simpelweg wat geld me te verdienen en meer ook niet.