De mooiste dag

De mooiste dag is een nieuw romantisch drama geregisseerd en deels geschreven door Appie Boudellah, regisseur van F*ck de liefde zonder grenzen. Nadat schrijfster Jasmijn (Katja Schuurman) een ernstig ongeluk heeft veroorzaakt, loopt ze een schrijversblok op. Zo schrijft ze alleen nog verontschuldigingsbrieven naar Wim (Hajo Bruins), want door het door haar veroorzaakte ongeluk is hij weduwnaar geworden.

Omdat ze geen reactie krijgt op haar verontschuldigingsbrieven besluit ze Wim op te zoeken. Wim zit alleen in Marokko waar hij een hotel runt. Zo gaat ze zonder het aan iemand te vertellen ook naar Marokko en checkt in het hotel van Wim. Hier moet ze nu alleen het juiste moment zien te vinden om Wim met de waarheid te confronteren, maar dit kan hun nieuwe vriendschap wel op het spel zetten. Door van deze film voor de verandering weer eens meer een drama film te maken, werkt helaas niet zo succesvol, omdat ze de drama kanten vaak toch weer meer overschaduwen met lichte komedie momenten. Het ongeluk dat veroorzaakt wordt door het hoofdpersonage lijkt ook meer op een reclame, om geen mobiele telefoons te gebruiken in de auto. Dat het hoofdpersonage daarna twee jaar wacht om de door haar geworden weduwnaar op te zoeken, maakt haar ook niet zo sterk, of leuker als het hoofdpersonage. Natuurlijk heeft ze schuld door het per ongeluk doden van iemand, maar de weduwnaar heeft hier natuurlijk zelf meer moeite mee. Het verhaal zou dan misschien meer hebben gewerkt als het vanuit het oogpunt van de weduwnaar verteld was. Als hij dan later leert zijn nieuwe op vakantie ontmoete vriend eigenlijk de schuldige is van het per ongeluk doden van zijn vrouw had dan als een goede plottwist kunnen hebben gewerkt. In plaats volg je meer de dader, die het slachtoffer eigenlijk meer loopt te stalken en bevriend, voordat ze de hard waarheid met hem durft te delen. De uiteindelijke reden om vergiffenis te vragen lijkt ook meer in het eigen belang van de dader te zijn, dan echt van het slachtoffer. Hierdoor kan het volgen van dit hoofdpersonage niet altijd even zo plezierig blijven. Door deze gemiste kansen in het script krijgen de castleden verder ook weinig bijzonders om mee te werken. Het blijft zo ook wel vreemd om de dader en slachtoffer onwetend van de waarheid meer met hun nieuwe vriendschap bezig te zien zijn, want as kijker weet je de geheimen die het hoofdpersonage voor het slachtoffer verborgen houdt. De rest van de castleden voegen verder ook weinig bijzonders toe aan het verhaal en lijken de film meer als een excuus te hebben gebruikt voor een trip naar Marokko.

Laatste Rond

Laatste Rond is het vervolg van de film Ventoux uit 2015. Dit vervolg is geregisseerd en deels geschreven door Boris Paval Conen, regisseur van The Crisis Caravan en Kamp Holland. Drie jeugdvrienden, die na vele jaren nog steeds met elkaar bevriend zijn, besluiten te helpen bij de verbouwing van een andere vriend in België. Tijdens deze verbouwing leren de vrienden alleen dat ze niet meer zo jong en sterk als vroeger zijn. Dit leren ze zo op komische, klunzige manieren, maar ondanks de onderlinge strijd die hierbij komen kijken, leren ze dat hun goede, onderlinge geschiedenis en humor ze als vrienden bij elkaar kan weten te houden.

Voor dit bijna tien jaar latere vervolg is het leuk om bijna alle zelfde acteurs terug te zien in dezelfde rollen. Zo blijven het voor de meeste bekende gezichten, om weer terug te zien. Wel kan het helpen om de film Ventoux voor een geheugen verfrissing weer even terug te kijken, want na bijna tien jaar, kunnen de meeste personages en gebeurtenissen uit deze film wel wat vergeten zijn. Naast wat komische momenten waar oudere vrienden zelf een verbouwingen proberen uit te voeren, speelt de film ook goed in op de minpunten van het oudere worden. Zo hebben de meeste op hun oudere leeftijd minder kracht, of uithoudingsvermogen. Verder zijn ze vaak ook meer kwetsbaar, of breekbaar geworden. Ondanks deze meer negatieve drama kanten, toont de film toch ook goed hoe sterk jarenlange, onderlinge vriendschap kan zijn en hoe dit kracht en positiviteit kan bieden. Dat de meeste castleden van Ventoux voor dit bijna tien jaar latere vervolg zijn teruggekomen, helpt wel goed om bijna alle zelfde personages weer terug te zien. Zo hebben de meeste van hen nog steeds een goede onderlinge chemie en komen zo geloofwaardig over als oude vrienden van elkaar.

Bed & Breakfast

Bed & Breakfast is een nieuwe, romantische komedie geregisseerd door Ruud Schuurman, regisseur van Kwestie van geduld en Alles is zoals het zou moeten zijn. Sarah (Sanne Langelaar) is een workaholic en verwacht door alle tijd die ze in haar werk heeft gestoken partner te kunnen worden bij de zaak. Als dit haar ontnomen wordt, neemt ze zelf ontslag. Zo zit ze zonder werk, maar haar tante weet haar over te halen, om haar Bed & Breakfast over te nemen. Sarah moet hiervoor wel veranderen van en stadse dame, naar een dorpsvrouw. Dit alles begint zwaar voor haar, maar als ze dan twee mannen ontmoet, verandert dit snel. Sarah moet beide mannen nu leren kennen, om uiteindelijk en keuze tussen hen te maken.

Een romantische komedie met een driehoeksverhouding is niet echt heel origineel, of nieuw. In de korte speeltijd van 83 minuten krijg je verder ook niet echt de tijd om alle personages even goed te leren kennen. Zo eindigen de meeste als standaard stereotypes, om slechts het verhaal mee vooruit te helpen. Een ander probleem is de houding van het hoofdpersonage, want ze is grotendeels meer een egoïstische bitch, die verwacht dat alles voor haar gedaan gaat worden. Door de verhuizing van de stad naar een dorp veracht je dat ze zich moet leren aanpassen. Helaas verandert ze later meer in iemand, die tussen twee mogelijke, nieuwe partners kan kiezen, maar ook best stiekem voor beide wil gaan. Zo lijkt ze hier ook meer bezig mee te zijn dan nog echt met de Bed & Breakfast. Jelka van Houten speelt ook een brutale serveerster, die ook met bitchy opmerkingen voor komedie probeert te zorgen. Wel komt haar personage zo wat ongeloofwaardig over, want bij wel café houden ze een arrogante medewerker nu in dienst. Het verhaal blijft verder ook aan een voorspelbare kant zonder echte verrassingen. De meeste komedie blijft zo ook voorspelbaar en niet echt meer zo komisch.

Invasie

Invasie is een nieuwe actie thriller geregisseerd door Bobby Boermans. Regisseur van App, Claustrofobia en Fissa. Sinds Fissa heeft hij zich in de laatste jaren meer beziggehouden met het regisseren van tv-series. In de film worden de Nederlandse ABC-eilanden aangevallen door buurland Veragua. Hier is een dictator aan de macht die zint om wraak op Nederland en hierom de Antillen aanvalt. Drie jonge, beginnende mariniers moeten zo weerstand bieden en een Nederlandse ambassadeur in veiligheid zien te houden, terwijl deze vijandige invasie bezig is.

Regisseur Bobby Boermans heeft zich de afgelopen jaren meer bezig gehouden met het regisseren van tv-series zoals Mocro maffia en het Gouden Uur. Zijn laatste regiewerk was met de film Fissa in 2016. Het na acht jaar weer oppakken van het regiewerk lijkt hem toch niet zo soepel te verlopen. Het verhaal wordt in deze film erg haastig verteld zonder echte duidelijke uitleg of personage opbouw. De vijandige inval gebeurt ook wel wat te snel en simpel, om het echt serieus te kunnen nemen. Je zou bij de Nederlandse Antillen toch wel een wat betere defensie verwachten. De film laat het zo speels wat lijken op het continent Australië tijdens een simpel Risk spel. Door te veel toevalligheden proberen ze ook weg te komen met excessen waarom er maar weinig beveiliging of verder manschappen zijn. Voor een actie thriller over een militaire aanval, mist de film toch wel echte spanning. De film blijft vaak namelijk aan de voorspelbare kant. Verder mist de film een echte dreigende vorm van de aanvallende vijand. Deze dreiging wordt op het eind ook wel weer simpel opgelost. Vele actiescènes zijn verder ook wel bewegelijk in beeld gebracht of bevatten te veel bewerkingen tussen de scènes in. Hierdoor kunnen vele van deze scènes soms lastig goed te volgen blijven. Je kunt de verschillende groepen soldaten soms ook alleen uit elkaar houden, wanneer je de vlag van bij welk land ze horen op hun uniformen kunt terugzien. De castleden proberen passend acteerwerk neer te zetten in deze film, maar door de gehaaste kanten van het verhaal krijgen de meeste weinig ruimte om wat met hun personages te doen. Zo weet je van de meeste niet echt hoe ze heten, of wat hun achtergrondverhaal nu precies is. Hierdoor zijn er ook weinig goede redenen om echt om de meeste personages te geven. Sommige hebben wat kleine komische momenten, maar de meeste hiervan zijn ook aan de voorspelbare kant, of zijn al in de trailers weggeven.

De terugreis

De terugreis is een nieuwe drama komedie geregisseerd en deels geschreven door Jelle de Jong, regisseur van de eerste Bon Bini Holland en Weg van jou. Jaap (Martin van Waardenberg) is al bijna 50 jaar samen met zijn partner Maartje (Leny Breederveld). Jaap is met de jaren ook iets meer verbitterd geworden en Maartje lijdt steeds meer aan dementie. Ondanks deze tegenslagen besluiten de twee toch om naar Spanje te gaan, om een oude vriend te bezoeken.

Met deze film tonen de regisseur en medeschrijver dat Nederlandse film niet altijd eenzelfde soort romantisch komedie hoeven te zijn, maar er ook ruimte is voor meer serieuze drama komedies zoals deze. Begin deze maand kwam zo bijvoorbeeld de film Buenas Chicas uit met personages die ook naar Spanje reizen, maar dan als een bekende en gevuld met clichés standaard romantische komedie eindigde. Het is mooi om te zien dat een film als de terugreis laat zien dat er toch ook andere soorten films uit Nederland kunnen komen. In deze film gaat het ook meer over een ouder echtpaar, die samen een hele levensgeschiedenis achter zich hebben en nog met zich meedragen. Zo zijn het ook wat interessantere personages om te blijven volgen voor een ongeveer anderhalf uur. Door de beperkte speeltijd gaat de balans tussen drama en komedie soms wel wat verloren en lijken de regisseur en medeschrijver niet altijd precies te weten welk van de twee genres ze het meeste naar voren moeten brengen. Ondanks dit weten Martin Waardenberg en Leny Breederveld verder hun rollen wel goed neer te zetten in de film. Martin komt goed over als een meer nukkige, oudere man die het liever rustig aan doet, maar wel een vleugje droge humor met zich mee draagt. Leny speelt dan een meer vrolijke oude dame, die nog van alles wil proberen, maar wel aan een beginnende vorm van dementie lijdt, waardoor ze niet altijd precies meer weet wat ze doet, of moet doen. Dit kan voor komische momenten zorgen, maar kan verder ook wat zorgelijk overkomen, want dementie zou niet echt iets moeten zijn waar je altijd om zou moet kunnen lachen.

Buena’s Chicas

Buena’s Chicas is een nieuwe romantisch komedie geregisseerd door Pim van Hoeve, regisseur van Gek van Oranje. Junior advocaat Billie (Susan Radder) heft een belangrijke zaak verpest en dreigt nu ontslagen te worden. Om dit te voorkomen gaat ze naar Spanje waar ze eigenlijk cliënten probeert te helpen, om aan grond te komen voor hun plannen er een golfresort neer te kunnen zetten. Als ze hierin weet te slagen, heeft ze een grotere kans haar baan te behouden. Toch wordt alles haar moeilijker gemaakt dan ze eerst had verwacht, helemaal wanneer ze haar Ex Rogier (Thijs Boermans) ook in Spanje treft.

Net zoals Februari, die begon met de Nederlandse romantisch komedie verliefd op Bali begint de maand maart met Buena’s Chicas. Ondanks dat er in beide films verschillende dingen gebeuren zoals de oorzaak van de reis naar een nader land gebeuren er verder toch wel weer vele clichés momenten en dingen die in vele romantische komedies ook naar voren komen. In deze film zitten wel wat te veel toevalligheden zoals bijvoorbeeld dat het hoofdpersonage naar een plaats in Spanje reist en hier heel toevallig ook haar ex tegenkomt. Naast deze toevalligheden komen de andere dingen in deze anderhalf uur verder ook wat te geforceerd over, waardoor alles uiteindelijk meer zo geloofwaardig overkomt. De vriendinnen die samen naar Spanje reizen komen wel leuk over als vriendinnen, maar weten uiteindelijk niet echt bijzonder genoeg over te komen dat ze de film uniek weten te maken vergeleken de vele andere Nederlandse romantische komedies.

Verliefd op Bali

Verliefd op Bali is een nieuwe romantisch komedie geregisseerd door Johan Nijenhuis, regisseur van verliefd op Ibiza en Verliefd op Cuba. Zo heeft hij nu een trilogie van Verliefd op… films geregisseerd. Na het overlijden van haar Indische oma, overtuigd Jenny (Anouk Maas) haar zus en moeder om samen naar Bali te gaan. Hier hoopt ze meer over haar familieachtergrond te leren, waarmee ze geluk hoopt te vinden in haar gezin en liefdesleven.

Met deze nieuwe verliefd op… maakt Johan Nijenhuis weer een gelijke film alleen deze keer op een andere locatie: Bali. Hier speelt hij wat met de cultuur en gewoontes van deze plaats, maar verder gaat de film ook weer om personages die aan een nieuwe relatie proberen te beginnen. Op de andere plaats en cultuur na blijft het verder wel wat een standaard romantische komedie. Door het combineren van de culturele geschiedenis elementen van Bali en de drie relatiezoekende personages is de film verder wel wat aan een rommelige kant. Door de bekendheid van de verliefdop.. films raak je alleen niet zo verloren in het verhaal, maar meer geïnteresseerd vergeleken met de andere verliefdop… films raak je ok niet echt. Verder zit de film ook weer vol met clichés, die in vele romantische komedie van Johan Nijenhuis voor komen. Het minpunt van deze film is dat het hoofdpersonage Jenny een influencer speelt, die alles zelf voor meer likes op juiste manieren probeert vast te leggen. Dit is gedaan in ene poging tot komedie, maar haar personage komt zo juist meer irritant en onuitstaanbaar over