De mooiste dag

De mooiste dag is een nieuw romantisch drama geregisseerd en deels geschreven door Appie Boudellah, regisseur van F*ck de liefde zonder grenzen. Nadat schrijfster Jasmijn (Katja Schuurman) een ernstig ongeluk heeft veroorzaakt, loopt ze een schrijversblok op. Zo schrijft ze alleen nog verontschuldigingsbrieven naar Wim (Hajo Bruins), want door het door haar veroorzaakte ongeluk is hij weduwnaar geworden.

Omdat ze geen reactie krijgt op haar verontschuldigingsbrieven besluit ze Wim op te zoeken. Wim zit alleen in Marokko waar hij een hotel runt. Zo gaat ze zonder het aan iemand te vertellen ook naar Marokko en checkt in het hotel van Wim. Hier moet ze nu alleen het juiste moment zien te vinden om Wim met de waarheid te confronteren, maar dit kan hun nieuwe vriendschap wel op het spel zetten. Door van deze film voor de verandering weer eens meer een drama film te maken, werkt helaas niet zo succesvol, omdat ze de drama kanten vaak toch weer meer overschaduwen met lichte komedie momenten. Het ongeluk dat veroorzaakt wordt door het hoofdpersonage lijkt ook meer op een reclame, om geen mobiele telefoons te gebruiken in de auto. Dat het hoofdpersonage daarna twee jaar wacht om de door haar geworden weduwnaar op te zoeken, maakt haar ook niet zo sterk, of leuker als het hoofdpersonage. Natuurlijk heeft ze schuld door het per ongeluk doden van iemand, maar de weduwnaar heeft hier natuurlijk zelf meer moeite mee. Het verhaal zou dan misschien meer hebben gewerkt als het vanuit het oogpunt van de weduwnaar verteld was. Als hij dan later leert zijn nieuwe op vakantie ontmoete vriend eigenlijk de schuldige is van het per ongeluk doden van zijn vrouw had dan als een goede plottwist kunnen hebben gewerkt. In plaats volg je meer de dader, die het slachtoffer eigenlijk meer loopt te stalken en bevriend, voordat ze de hard waarheid met hem durft te delen. De uiteindelijke reden om vergiffenis te vragen lijkt ook meer in het eigen belang van de dader te zijn, dan echt van het slachtoffer. Hierdoor kan het volgen van dit hoofdpersonage niet altijd even zo plezierig blijven. Door deze gemiste kansen in het script krijgen de castleden verder ook weinig bijzonders om mee te werken. Het blijft zo ook wel vreemd om de dader en slachtoffer onwetend van de waarheid meer met hun nieuwe vriendschap bezig te zien zijn, want as kijker weet je de geheimen die het hoofdpersonage voor het slachtoffer verborgen houdt. De rest van de castleden voegen verder ook weinig bijzonders toe aan het verhaal en lijken de film meer als een excuus te hebben gebruikt voor een trip naar Marokko.